W sierpniu przed dziećmi w wieku od 12 do 15 lat otwiera się możliwość przyjęcia szczepionki przeciw COVID-19. Opiekun proszący o podanie swojemu dziecku szczepionki musi mu towarzyszyć podczas szczepienia lub wyznaczyć inną, zastępującą go osobę w wieku co najmniej 18 lat, która powinna okazać upoważnienie. Dzieci z klasy 7., które skończą 12 lat po 1 września, będą mogły przyjąć szczepionkę tej jesieni w późniejszym terminie. W regionie stolecznym szczepienia odbywaja sie w Laugardalshöll, opiekunowie zostana poproszeni o przywiezienie swoich dzieci zgodnie z nastepujacym rozkladem.
Szczepionka oferowana dzieciom jest produkowana przez firmę Pfizer/BioNTech i jest pierwszą szczepionką, którą dopuszczono do obrotu w przypadku dorosłych, a następnie dzieci w tym wieku. Dane na temat podawania wymienionej szczepionki w tej konkretnej grupie wiekowej za granicą są obszerne i potwierdzają dużą skuteczność szczepionki.
Podobnie jak w przypadku innych szczepionek, do najczęściej występujących działań niepożądanych należą dyskomfort w miejscu podania oraz osłabienie/zmęczenie, gorączka i bóle (głowy lub mięśni i stawów) utrzymujące się do 24 godzin, a niekiedy do kilku dni po przyjęciu szczepionki. W razie wystąpienia wymienionych działań niepożądanych zaszczepionemu dziecku można podać paracetamol lub ibuprofen w dawkach określonych w ulotce dołączonej do opakowania.
Istnieją ponadto rzadko występujące działania niepożądane, takie jak obrzęk w osierdziu (twór przypominający worek otaczający serce) lub w samym mięśniu sercowym, pojawiający się w okresie od 2 do 3 tygodnia po szczepieniu, zwykle po drugiej dawce i częściej u chłopców niż u dziewcząt. Chociaż wymienione działania niepożądane mogą być niekomfortowe lub nawet budzące obawę, zwykle ustępują po podaniu przeciwbólowych leków zapobiegających stanom zapalnym; osobom, u których występują poszczepienne działania niepożądane, zaleca się odpoczynek. Jeżeli zaszczepione dziecko zgłasza ból w klatce piersiowej, odczuwa silne uderzenia serca lub wydaje się mieć duszności w czasie spoczynku, należy zwrócić się do lekarza.
Trwają badania mające na celu ustalenie, czy zmiany w cyklu menstruacyjnym — zarówno plamienie, jak i skąpe bądź obfite krwawienia — są związane z przyjęciem tej szczepionki. Niektóre dziewczęta w wieku od 12 do 15 lat już rozpoczęły miesiączkowanie, podczas gdy inne jeszcze nie. Nie wszystkie dziewczęta w tym wieku mogą zdawać sobie sprawę ze zmian, ponieważ w pierwszym roku miesiączkowania krwawienia są zwykle nieregularne. Wiele dziewcząt może wstydzić się rozmowy na ten temat i niekoniecznie powiedzieć, że zauważa jakąś różnicę. Dlatego ważne jest, aby otrzymały informację, że rozmowa na ten temat jest rzeczą właściwą i należy im stworzyć okazję do takiej rozmowy – jeżeli nie w domu, to być może w szkole z pielęgniarką lub inną osobą z personelu ochrony zdrowia.
